مفهوم عشق از ديدگاه عين القضات و مولانا

عشق يكي از اصول و آموزه هاي اساسي در جهان بيني عرفاني اكثر عرفاست بسياري از آن ها عشق را شرط اصلي در سير و سلوك براي وصول به حق و رسيدن به معرفت و يقين مي دانند زيرا اكسير عشق، چنان قابليتي به جان انسان روا مي دارد كه مي تواند تجليگاه حیسن يار شود و آدميبه وسيلة آن به بارگاه اطمينان و آرامش دست يابد. در مكتب مولانا اين مسئله از جايگاه والا و ارزشمندي در رسيدن آدمي به كمال و شناخت ذات احديت برخوردار است و همچنين عين القضات عشق را نيروي محرك بشر ميداند و عشق را به عنوان كاملترين پيرتنها وسيلة مي داند كه ميتواند انسان را به خدا برساند لذا در اين مقاله، مفهوم عشق از ديدگاه دو عارف بلند آوازه اسلام يعني عين القضات همداني و مولانا مورد بررسي قرار گرفته است.