مديريت روستايي در سايه حكمروايي محلي مطلوب

خلاصه ترديدي نيست كه الگوي مديريت مناطق روستايي مي بايست منطبق با شرايط اقتصادي، اجتماعي و بوم شناختي حاكم بر آن ها باشد. دهياري ها به عنوان نهادهاي محلي متولي اين امر، در نوك پيكان مديريت روستايي كشور قرار دارند . شواهد موجود بيانگر آن است، اگرچه استان كرمانشاه به لحاظ تعداد دهياري ها، رتبه دوم كشور را دارد، اما تاكنون بررسي اي در خصوص بررسي فعاليت ها و عامل هاي بسترساز موفقيت اين نهاد در استان صورت نگرفته است. به منظور انجام يك بررسي عميق و استخراج الگوي عامل هاي بسترساز موفقيت دهياري هاي استان كرمانشاه از ديدگاه دهياران، پژوهش حاضر با بهره گيري از رويكرد كيفي و روش اكتشافي نظريه بنياني انجام شد. جامعه مورد بررسي ، دهياران دهستان بالادربند شهرستان كرمانشاه بودند كه 12 نفر آنان به روش نمونه گيري هدفمند مورد بررسي قرار گرفتند. داده ها از راه مصاحبه نيمه ساختارمند و گروه هايمتمركز جمع آوري و در قالب سه رويه كد گذاري باز، محوري و گزينشي تحليل شد. يافته هاي پژوهش نشان داد، بخش عمده فعاليت دهياران مورد بررسي، اجراي طرح هادي و ارائه خدمات عمومي بوده و دهياران مواردي مانند حكمروايي محلي مطلوب، رضايت شغلي و ويژگي هاي فردي-حرفه اي دهياران، تأمين امكانات، تجهيزات و منابع مالي مورد نياز دهياري را به عنوان عامل هاي بسترساز موفقيت اين نهاد در انجام وظايف قانوني خود، الزامي دانستند. نتايج اين بررسي برنامه ريزان توسعه روستايي را ياري خواهد كرد با فراهم نمودن بسترهاي لازم، زمينه تحقق مديريت روستايي كارآمد را در منطقه مهيا سازند. واژه هاي كليدي: ، دهياري،