ارزيابي برتري مدل تواني در برآورد سيلابهاي منطقه اي

برآورد دقيق سيلابها از جمله مسائل مهمي است كه در طرحهاي عمراني كاربرد فراوان دارد. در اين مقاله دبي حداكثر روزانه بعنوان بيان كننده سيلاب منطقهاي مدلبندي شده است. منطقه مورد مطالعه واقع در غرب ايران است. زيرحوزههاي مورد مطالعه عبارت از گاماسياب، قرهسو، سيمره، كشكان ( حوزه آبخيز كرخه )، سزار ( حوزه آبريز دز ) و آبشينه ( حوزه آبريز قرهچاي ) ميباشند. آمار شاخص سيلاب اين طرح از ميان ٣٠ سال دوره آماري مشترك اخذ شده است و توسط نرمافزارهاي هيدرولوژيكي تحليل فراواني بر روي آنها انجام گرفته است. مهمترين تابع توزيع احتمال ،٤ ،٢ ،١ ،٠/٥ ،٠/ توسط روشهاي نيكويي برازش تشخيص داده ميشود. ميزان سيلاب با احتمالات ١ ٢٠ ،١٠ و ٥٠ درصد محاسبه شده است. روش مورد استفاده در تحليل منطقهاي سيلابها روش انتخاب گرديده است. در اين روش خصوصيات فيزيكي ( Multiple Regression ) رگرسيون چندگانه حوزه بعنوان متغيرهاي مستقل درنظر گرفته شدهاند. انتخاب مدل بهينه توسط پارامترهاي ضريب تعيين اصلاح شده، سطح معنيدار بودن و خطاهاي استاندارد انجام ميشود. استفاده از نمودار دبي نيز كمك زيادي به انتخاب بهينه مدل نموده است. پس از ( Q-Q plot ) مشاهده شده و محاسبه شده ارزيابي مدلها با شكلهاي مختلف مدل تواني بعنوان بهينهترين مدل معرفي ميگردد.