ضرورت توانمندسازي روستاييان جهت حفظ و توسعه پايدار منابع طبيعي

امروزه منابع طبيعي بهعنوان يكي از اركان جداييناپذير زندگي انسانها به شمار ميرود كه در ابعاد مختلف زندگي اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و زيست محيطي بشر، نقش مهمي را ايفا ميكند. رشد فزاينده جمعيت، توسعه غير اصولي صنعت، گسترش بيرويه شهرها، تبديل عرصههاي منابع طبيعي، فقدان برنامهريزي مناسب در اغلب كشورهاي در حال توسعه، سطح اين عرصهها كاهش يافته و در خطر نابودي قرار گرفته است. بديهي است تخريب منابع طبيعي، زنجيره اي از بلاياي اجتماعي اقتصادي و سياسي را به ارمغان مي آورد. براي جلوگيري از اين پيامدها، مناسبترين راه، بهرهبرداري صحيح از منابع طبيعي با كمك اقشار مختلف جامعه بهويژه روستاييان ميباشد كه با در اختيار داشتن درصد قابل توجهي از كل جمعيت كشور ميتوانند تأثير و نقش بهسزايي در اين رابطه داشته باشند و با ارائ ه اطلاعات و آموزشهاي لازم به آنها ميتوان از وجودشان بيشترين بهره را در جهت حفظ، احيا، توسعه و بهرهبرداري بهينه از منابع طبيعي برد. تأكيد بر استفاده از دانش بومي و توانمنديهاي مردم محلي در رهيافتهاي توسعه موجب شده است كه مشاركت روستاييان، براي حل مسائل مربوط به زندگي مردم محلي در فرايند توسعه روستايي مورد توجه قرار گيرد. در اين بين توانمندسازي روستاييان در مديريت عرصههاي منابع طبيعي بسيار حائز اهميت ميباشد. در اين مقاله كه بصورت مروري انجام گرفته است با بررسي منابع و متون داخلي و خارجي، پس از تشريح اهميت و نقش روستاييان و مردم محلي در حفظ، نگهداري و توسعه منابع طبيعي، عرصههاي مختلفي كه ضرورت دارد روستاييان محلي در اين عرصهها توانمند شوند، مورد بحث قرار گرفته است. در پايان پيشنهادات كاربردي و راهكارهاي توانمندسازي روستاييان محلي ارائه گرديده است.