روابط انساني از نگاه نهج البلاغه

بدون تردید چگونگی روابط انسانی در مدیریت، تابع نوع نگرش به انسان است. در فرهنگ اسلام كه سرشار از بهترین شیوه ها و روشهاي پیشرفته زندگی به ویژه در قلمرو مدیریت است، بیش از تمام مكاتب بر ارزش انسان و رشد و تعالی مادي و معنوي او، تاكید گردیده و دراین زمینه، توجه كافی به انسان و ابعاد مختلف آن، از بالاترین اهداف به شمار می آید. لذا بدیهی است روابط انسانی در مدیریت اسلامی نیز مورد توجه بوده است. چنانچه قدرت و تاثیر این مدیریت عالی بوده كه در عصر پیامبر اكرم (ص) و دوران ائمه اطهار (ع) از جامعه اي فقیر و ناتوان كه گرفتار جنگهاي قومی و قبیله اي بر سر مسائل و مفاخر بی ارزش بودند، جامعه اي نوین و متعالی ساخت، به طوري كه در مدت كوتاهی توانست بر بزرگترین امپراتوري هاي زمان خود پیروز گردیده، خود حكومت و تمدن عظیمی را پی ریزي نماید.بهترین روش ها و دستورات اداره و هدایت انسان ها، در گفتار و كردار پیامبر اكرم (ص) و ائمه اطهار (ع) گرد آمده است و هركس بنا به بضاعت خویش از این خرمن گوهربار، خوشه اي چیده است. این مقاله سعی دارد تا از دیدگاه هاي حضرت حق، امیر كلام، امام علی(ع) در زمینه روابط اجتماعی و سازمانی یا نحوي برخورد با مردم، بهره گیرد. اهمیت و ضرورت روابط انسانی از دیدگاه اسلام و از منظر نهج البلاغه به عنوان یكی از منابع غنی اسلامی و همچنین اصول روابط انسانی اسلامی در ادامه خواهد آمد. البته در این مقاله به بررسی برخی از نكات اساسی و مهم در این زمینه از منظر امام علی(ع) پرداخته می شود و با بحث و نتیجه گیري به پایان می رسد