نقش خانواده در تربيت فرزند از منظر نهج البلاغه

این مقاله به بیان نقش خانواده در تربیت كودك قبل و بعد از تولد با توجه به دیدگاههاي تربیتی امام علی (ع) در نهج البلاغه می پردازد و مسائلی را مد نظر دارد كه از منظر دین اسلام و مخصوصاً نهج البلاغه تأكید بیشتري بر آن شده است از جمله، دقت در انتخاب همسر، نقش پدر در تربیت فرزند، تأثیر تغذیه كودك قبل و بعد از تولد بر روي رفتار و شخصیت او وتأثیر جو خانواده بر تربیت كودك می باشد.نتایج این پژوهش بیانگر آنست كه والدین در تربیت كودك، باید قبل از تشكیل خانواده برنامه اي وسیع را جهت این امر مهم تدارك ببینند و در انجام این وظیفه خطیر از راهكار هاي دینی و علمی بهره گیرند، روحیات و خلقیات پدر و مادر قبل و بعد از تولد كودك در شكل گیري شخصیت اواثر گذار است، وظیفه ایجاد جوي آرام و سالم در خانواده بر عهده پدر است تا در پرتو آن مادر و سپس كودك تحت تاثیر قرار گیرند، تربیت كودك باید با پرورش استعدادهاي او( عقلی، اخلاقی، دینی، هنري) هماهنگ باشد و نه به شكلی سركوبگر و متضاد با آن. چهار روش الگویی، عبرت آموزي، تشویق و تنبیه و روش عادت از بین روشهاي تربیتی علی (ع) جهت تربیت در دوران كودكی مناسبتر است كه از دیدگاه هاي گوناگون قابل بحث میباشد. روش پژوهش توصیفی است كه از منابع كتابخانه اي استفاده شده است.