بررسي تأثير خوداتكايي رؤساي قطار مسافربري بر اخلاق حرفه اي آنان در راه آهن جمهوري اسلامي ايران

هدف كلی مقاله حاضر بررسی تأثیر خوداتكایی رؤسای قطار مسافربری بر اخلاق حرفه ای آنان در راه آهن جمهوری اسلامی ایران می باشد. الگوی مورد نظر در این تحقیق در رابطه با خوداتكایی نظریه ادوارد لی ( 2005 ) بوده است. برای این منظور پرسشنامه خوداتكایی شامل دو بعد انگیزش درونی داخل سازمانی، انگیزش درونی خارج سازمانی و انگیزش بیرونی داخل سازمانی، انگیزش بیرونی خارج سازمانی و پرسشنامه اخلاق حرفه ای نیز در هشت بعد؛ 1. مسئولیت پذیری، 2. صادق بودن، 3. عدالت و انصاف، 4. وفاداری، 5. برتری جویی و رقابت طلبی، 6. احترام به دیگران، 7. همدردی با دیگران، 8. رعایت و احترام نسبت به ارزش ها و هنجارهای اجتماعی تعریف گردیده است. در این راستا شش فرضیه تنظیم گردیده است. برای آزمون فرضیه ها، پرسشنامه اخلاق حرفه ای، با 16 سؤال و پرسشنامه خوداتكایی با 38 سؤال، پس از سنجش روایی و پایایی در اختیار نمونه آماری كه از میان روسای قطار مسافربری راه آهن جمهوری اسلامی ایران به تعداد 108 نفر انتخاب شده بودند، قرار داده شد. پس از جمع آوری اطلاعات، اطلاعات حاصله تلخیص و طبقه بندی شده و برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون كولموگروف اسمیرنف، r پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها بیانگر تاثیرگذاری خوداتكایی رؤسای قطار مسافربری و همچنین انگیزش درونی داخل سازمانی، انگیزش درونی خارج سازمانی، انگیزش بیرونی داخل سازمانی، انگیزش بیرونی خارج سازمانی بر اخلاق حرفه ای آنان در راه آهن جمهوری اسلامی ایران می باشد. میزان اخلاق حرفه ای با استفاده از T تك نمونه ای مورد سنجش قرار گرفت و مشخص شد وضعیت اخلاق حرفهای در میان روسای قطار مسافربری راه آهن جمهوری اسلامی ایران پایین تر از حد متوسط می باشد. نهایتاً از بین ابعاد خوداتكایی روسای قطار، بعد انگیزش درونی داخل سازمانی بیشترین و بعد، انگیزش بیرونی خارج سازمانی كمترین تأثیر را بر خوداتكایی روسای قطار مسافربری راه آهن جمهوری اسلامی ایران دارد.