توسعه و حل يك مدل بهينه سازي غيرخطي صفر و يك آرماني جهت انتخاب پرتفليوي پروژه ها با در نظر گرفتن اثرات متقابل پروژه ها

هر سازمانی بطور معمول نیازمند تصمیم گیری در رابطه با انتخاب و زمانبندی یك سبد پروژه از بین یك مجموعه از پروژه های كاندید است. از آنجا كه در سازمان ها معمولا منابع كافی برای اجرای تمامی پروژه هایی كه پیشنهاد می شود وجود ندارد بنابراین وظیفه اصلی مدیریت انتخاب پرتفولیویی از پروژه هاست كه با منافع سازمان سازگاری بیشتری داشته باشد. تصمیم نادرست در انتخاب، دو پیامد منفی به همراه خواهد داشت. از یك طرف منابع سازمان صرف پروژه های ضعیف و غیر استراتژیك شده و اتلاف منابع و زمان را به همراه خواهد داشت و از طرف دیگر سازمان سودی را كه می توانست از صرف این منابع در پروژه های مناسب دیگر به دست آورد را از دست می دهد. بنابراین انتخاب بهترین پروژه ها كه با اهداف سازمان سازگاری بیشتری داشته باشد همواره یكی از دغدغه های مهم مدیران سازمانها می باشد. مسأله ای كه در انتخاب پرتفولیوی پروژه كمتر به آن پرداخته شده است تأثیر انتخاب یك پروژه بر انتخاب پروژه های دیگر است به عبارتی اثرات متقابل پروژه ها بر یكدیگر كمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله یك مدل غیرخطی آرمانی صفر و یك برای رتبه بندی، انتخاب و زمانبندی پرتفولیوی بهینه ارائه شده است. محدودیت هایی نظیر محدودیت بودجه، منابع و زمانبندی در این مسأله مورد توجه قرار گرفته اند همچنین اثرات متقابل افزاینده یا كاهنده ای كه پروژه ها ممكن است بر روی سود، ریسك و هزینه یكدیگر داشته باشند لحاظ شده است.