بررسي آسيب هاي پيش روي توسعه پايدار روستايي

توسعه فرايندي است پيچيده، و داراي ابعاد گوناگون كه توسط دولتها و عوامل فكري و اجرايي آنها در مناطق مختلف يك كشور طراحي و اجرا مي گردد.رويكردهاي متفاوتي براي دستيابي به توسعه وجود دارد ، از جمله توسعه روستايي و توسعه پايدار. هر كدام از اين رويكردها داراي نقاط قوت و ضعف هايي هستند كه بايد در طراحي و برنامه ريزي امر توسعه كلي و يكپارچه كشور به آن توجه نمود. توسعه پايدار جزئي از برنامه هاي توسعه و توسعه روستايي جزئي از برنامه هاي توسعه كلي و ملي در هر كشور محسوب مي گردد. شايد با كمي تساهل بتوان گفت كه توجه به درون و توسعه پايدار از مهمترين و جديدترين رويكردهاي مورد قبول انديشمندان و مجريان توسعه در امر طراحي، برنامه ريزي و مديريت توسعه روستايي باشد. چون توسعه پايدار فرايندي تكاملي و پوياست و مشاركت هاي مردمي و عقل جمعي و تواماً توجه به محيط زيست و منابع طبيعي را در خود دارد. توسعه پايدار روستايي هدفهاي مهم و متنوعي از جمله حفظ محيط زيست، كاهش فقر، توسعه مشاركت مردمي ، تواناسازي انسانهاي روستايي در ابعاد مختلف، افزايش كارايي اقتصادي و بطور كلي توسعه كلي و يكپارچه كشور را دنبال مي كند، و براي رسيدن به اين اهداف استراتژيك با چالش هايي هم مواجه است از جمله كمبود يا فقدان برنامه استراتژيك توسعه كشور، عدم مشاركت و بكارگيري مردم و نهادهاي مردمي توسط سازمانهاي دولتي در امر توسعه پايدار روستايي،مهاجرت نخبگان روستايي به شهر، عادلانه نبودن قيمت محصولات كشاورزي و ديگر محصولات روستايي و اقتصاد مبتني بر رانت، پول نفت و يارانه و در نهايت در ابهام بودن اولويت هاي توسعه كشاورزي، صنعتي و خدماتي از جمله اين چالش ها است. براي رسيدن به توسعه بصورت كلي و يكپارچه بايد از نكات جميع رويكردها در حوزه هاي مختلف كالبدي، محيطي، اقتصادي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي خصوصاً از رويكرد توسعه پايدار روستايي در جهت تواناسازي جامعه روستايي بطور خاص و كل كشور بصورت عام استفاده نمود . اين مهم خود نيازمند تغيير نوع نگاه دولتمردان نسبت به استفاده مشاركت هاي مردمي در امر تصميم سازي است. هدف جزئي از اين تحقيق معرفي توسعه پايدار روستايي بعنوان يك رويكرد كارآمد و جديد در توسعه يك كشور و هدف كلي ازآن نيز، فاصله گرفتن از تحليلهاي جزئي نگر و پرداختن به رويكردي است كه داراي نگاه كلان و جامع تر است كه ما را در رسيدن به توسعه يكپارچه كشور كمك مي كند. در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي و تحليلي و بكارگيري منابع كتابخانه اي و مطالعات اسنادي مكتوب و مشاهدات عيني و ميداني سعي نموديم كه به بررسي موضوع بپردازيم. برنامه ريزي با عقلانيت و توجه به توسعه پايدار با نگاه هماهنگ و سيستماتيك با سياستهاي ديگر مي توان به چشم انداز توسعه پايدار روستايي اميدوار بود.