بررسي اثربخشي آموزش شادماني به شيوه فوردايس بر افزايش اميد به زندگي زناشويي زنان در حال متاركه مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر برازجان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شادمانی به شیوه ی فوردایس بر افزایش امید به زندگیزناشویی زنان در حال متاركه ناامید به زندگی زناشویی مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر برازجان بود.روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است كه از این میان زوج هایناامید درحال متاركه، تعداد 3 زن به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و از این تعداد 15 زن بهعنوان گروه گواه و 15 زن به عنوان گروه آزمایش به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت حصول داده هااز پرسشنامه «امیدواری میلر» استفاده شد. اجرای مراحل كار به صورتی بود كه برای سنجش تحلیل مقیاس امید به زندگی 7 جلسه 03 دقیقه ای برگزار و در پایان برای دو گروه پیش آزمون اجرا گردید.پایایی، اعتبار و ساختار تحلیل مقیاس محاسبه شد و امتیازات برای الگوی مورد مطالعه بدست آمد.پایایی، اعتبار و ساختار تحلیل مقیاس محاسبه شد و امتیازات برای الگوی مورد مطالعه بدست آمد.تحلیل داده ها از طریق آزمون آماری تحلیل كوواریانس انجام شد. یافته های نتایج تحلیل كووریانس باتوجه به كنترل سن و تحصیلات آزمودنی ها بیانگر معنی داری اثر بخشی آموزش شادمانی به شیوهفوردایس بر افزایش امید به زندگی زنان در حال متاركه گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواهبود (F=113.01 و P=0.001). بنابراین نتایج پژوهش نشان می دهد كه با آموزش، امید به زندگی بیشتر می گردد. از سوی دیگر یافته های این پژوهش گویای اهمیت آموزش شادمانی به شیوه فوردایس درافزایش امید به زناشویی زنان در حال متاركه بود.