بررسي قابليت توليد رواناب در كاربريهاي مختلف اراضي متأثر از اقليم مرطوب

فرسايش خاك باعث كاهش در توان توليد منابع اراضي ميگردد. يكي از مهمترين عوامل موثر بر فرسايش و توليد رواناب، ساختمان و نفوذپذيري خاك ميباشد. اين مطالعه به منظور بررسي قابليت توليد رواناب بر مبناي هدايت آبي اشباع خاك در قالب طرح كاملا تصادفي در از 12 كاربري مختلف در استان مازندران از عمق PVC سه تكرار انجام پذيرفت. بدين منظور 36 نمونه دستنخورده با استفاده از استوانه هاي 10 سانتيمتري سطح خاك خاك جمع آوري گرديد. نتايج نشان داد خاكهايي كه ماده آلي و درصد شن بالاتري دارد، به طور معني داري (در سطح پنج درصد) قابليت توليد رواناب كمتري نشان داد. همچنين رابطه قابليت توليد رواناب با ميزان سيلت خاك در سطح 5 درصد معني دار بوده به طوري كه با افزايش درصد ذرات سيلت، قابليت توليد رواناب افزايش يافت. نتايج اين تحقيق حاكي از آن بود كه مقدار ماده آلي، درصد شن و سيلت خاك نقش مهمي بر ارزيابي خصوصيات فيزيكي خاك در برابر توليد رواناب و تشخيص حساسيت خاك از اين نظر دارد.