رابطه خودكارآمدي مادر با سلامت روان كودكان مقطع ابتدايي شهرستان شيراز

هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین خودكارآمدی مادر با سلامت روان كودكان مقطع ابتدایی شهرستان شیراز می باشد.این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل كلیه كودكان مقطع ابتدایی كه در مدارس غیر انتفاعی شهر شیراز در سال 1389 وجود داشت، بود كه با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 100 كودك انتخاب و پرسشنامه سلامت روانpsc)برای كودكان و پرسشنامه خودكارآمدی شرر وآدامز برای مادران آنها ، اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارspss آنالیز شدند. نتایج پژوهش نشان دادكه خودكارآمدیمادر با سلامت روان كودك، رابطه معنادار آماری در سطحP≤0/001دارد. چنانچه در یافته های این پژوهش ملاحظه می گردد، ضریب همبستگی بین خودكارآمدی مادر و سلامت روان كودكان آن هاr=0/66می باشد و بر اساس ضریب تعیین(r2 0/43واریانس خودكارآمدی مادر تغییرات سلامت روان كودك را تبیین می كند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان عنوان كرد، خودكارآمدی مادر بر سلامت روان كودكان آن ها تأثیرگذار است.