مباني طراحي زهكش زيرسطحي در اراضي شاليزاري مطالعه موردي: اراضي بين نكارود و تجن

استان مازندران با دارا بودن حدود 33 درصد از اراضی زير كشت برنج، رتبه اول در كاشت انواع ارقام شلتوك در كشور را دارا می باشد. اكثر اراضی تحت كشت برنج، اراضی پست با شرايط ماندابی سطحی و آبگرفتگی در ناحیه ريشه می باشند كه امكان كشت دوم در آن ها وجود ندارد. از اينرو اگرچه مسطح و غرقاب بودن اين زمین ها برای كشت اين محصول استراتژيك مهم بوده و جزء امكانات بالقوه محسوب می گردد اما با توجه به روند رو به رشد جمعیت و افزايش نیاز به مواد غذائی در آينده، ايجاد شرايط مناسب برای كشت دوم ضروری می باشد. در سال های اخیر با اجرای طرح های تجهیز و نوسازی در اين اراضی و احداث زهكش های سطحی، نیاز زهكشی برنج تا حدودی مرتفع گرديد ولی مشاهدات و پی جويی های انجام شده نشان می دهد كه شبكه زهكشی سطحی شرايط مناسب برای كشت دوم برای گیاهانی همچون كلزا، گندم، جو و شبدر برسیم را فراهم نمی سازد. از اين رو احداث شبكه زهكشی زير سطحی ضروری است. اين تحقیق به بررسی مبانی طراحی زهكش زيرسطحی در اراضی شالیزاری واقع بین نكارود و تجن در استان مازندران پرداخته است. نتايج نشان می دهد، با توجه به مقادير ضرايب آبگذری و نفوذ عمقی، بمنظور توسعه كشت دوم در اراضی شالیزاری، نصب زهكش زير سطحی در عمق 07 سانتی متری و با 17 و 15 متر، ضروری است. ، فواصل 5