مديريت تعارض و اولويت استراتژي دانشجويان در هنگام تعارض با اساتيد

این پژوهش به بررسی استراتژيهاي مدیریت تعارض دانشجو با استاد میپردازد. جامعه آماري این پژوهش توصیفی، شامل كلیه دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی دانشگاه شهید چمران اهواز است كه به روش نمونه گیري خوشهاي چند مرحلهاي 220 نفر از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامهي محقق ساختهاي بود كه بر اساس سبك هاي تعارض توماس( 1977 ) و استراتژي هاي مدیریت تعارض پونتام و ویلسون طراحی، و ضریب آلفاي كرونباخ و آزمون T 0 بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از آماره هاي توصیفی و آمار استنباطی ( شامل: آزمون فریدمن، آزمون / آن 75 یا واریانس یك طرفه آنوا) استفاده گردید. بر اساس نتایج این پژوهش، به ترتیب استراتژي راه حل گرایی با میانگین F 2 و استراتژي كنترل با / 2/68 در اولویت اول كاربرد بوسیله دانشجویان، و پس از آن استراتژي عدم مقابله با میانگین 31 0 بین دانشجویان دختر و / 1 در اولویت بعدي استفاده بوسیله دانشجویان قرار داشتند. همچنین در سطح 05 / میانگین 01 پسر از لحاظ انتخاب و اولویت استراتژي مدیریت تعارض تفاوت معناداري وجود نداشت، اما بین سن و انتخاب استراتژي تفاوت معنا دار بود. تفاوت معنی داري نیز بین دانشجویان با مقاطع تحصیلی مختلف در انتخاب دو استراتژي راهحل گرایی و عدم مقابله وجود داشت.