بررسي رابطه انعطاف پذيري خانواده با شيوه هاي مقابله با استرس در دانش آموزان دختر دبيرستاني

هدف این پژوهش بررسی رابطه انعطاف پذیری خانواده با شیوه های مقابله با استرس دردانش اموزان دختردبیرستانی شهرشیراز بود جامعه اماری این پژوهش متشكل ازدانش اموزان دختر دوره متوسطه مشغول به تحصیل درسال 1390 شهرشیراز بود كه باروش خوشه ای چندمرحله ای ازهریك ازنواحی چهارگانه اموزش و پرورش شیراز یك مدرسه بطور تصادفی و سپس درمدرسه های انتخاب شده ازهرپایه تحصیلی یك كلاس بطور تصادفی انتخاب گردید درمجموع 319 دانش اموز دختر بهعنوان افرادتشكیل دهنده گروه نمونه موردتحقیق قرارگرفتند ابزار گرداوری اطلاعات دراین پژوهش مقیاس مقابله با شرایط پراسترس CISS عندلر و پاركر و پرسشنامه انعطاف پذیری مثبت شاكری بودند كه هردو ازروایی و پایایی قابل قبولی برای سنجش متغیرهای پژوهش برخوردار بودند درپژوهش حاضر باتوجه به فرضیه و سوالها برای تجزیه و تحلیل اماری درسطح اماری استنباطی ازضریب همبستگی پیرسون ضریب رگرسیون همزمان و ازمون F استفاده شد تجزیه وتحلیل نتایج پژوهش نشان داد كه انعطاف پذیری خانواده فقط با سبك مقابله ای اجتناب مدار رابطه مثبت و معنی داردارد طبق نتایج رگرسیون میتوان گفت كه متغیر انعطاف پذیری خانواده پیش بینی كننده منفی سبك مقابله ای مساله مدارمی باشد همچنین نتایج نشان داد كه به ترتیب شیوه مقابله مساله مدار سپس درمرحله دوم شیوه مقابله اجتناب مدار و درنهایت درمرحله اخر شیوه مقابله ای هیجان مدار دربین دانش اموزان متداول تر است