برنامه ريزي روستايي به منظور گردشگري در راستاي توسعه پايدار مطالعه موردي : روستاي ياسه چاي

روش پژوهش توصیفی، تحلیلی، میدانی میباشد. نتایج این پژوهش حاكی از آن بوده كه این روستا به علت همجواری با رودخانه زاینده رود و ویژگی های توپوگرافی و از سویی دیگر جاذبه های طبیعی زیبا مناسب برای گردشگری می باشد كه افراد میتوانند زمانهای مناسب به این مكان بیایند ولی دارای كمبودهایی از جمله نداشتن مسافرخانه، رستوران، مراكز تجاری، قهوه خانه های سنتی و پاركینگ می باشد. در جهان امروزی گردشگری به عنوان عاملی جهت بهبود كیفیت زندگی جوامع در حال توسعه تلقی میشود و موجب تحولاتی بنیادی در شرایط اقتصادی،فرهنگی و آداب و رسوم مردم است.گردشگری از جمله خدماتی است كه در سالهای اخیر با سرعت زیادی روند توسعه را در پیش گرفته است.انسان محور بودن این صنعت موجب شده كه نقش عوامل انسانی در توسعه آن بسیار چشمگیرتر از عوامل طبیعی باشد.