نظري بر تاثير و نفوذ سنتهاي شعر فارسي بر فارسي سرايان هند بعد از انقراض دولت مغول هند ( 1857 ميلادي)

هندوستان در طول تاریخ از دیر باز تا اكنون بنام گهواره ي فرهنگهاي گوناگون معروف بوده است. فرهنگ هندي به سبب همین ویژگیهاي دارابودن فرهنگهاي مختلف دنیا خود را پرارزش و گرانمایه ساخته است. یكی از مهمترین ویژگیهاي فرهنگ هندي شعر سرایی و شعر گویی بوده است. تاریخ شعر گویی در هند قرنها پیش می رسد جایی كه در زبانهاي مناطق مختلف این كشور شاعران داد سخن می دادند. در زبانهاي مختلف مانند سانسكرت، تامل، تلگو، بانگله، میتیلی، كنرو و.... قبل از ورود زبان فارسی به سرزمین هند شعر گویی خیلی معروف بود. اما در فرهنگ هندي وقتی كه فارسی نفوذ پیدا كرد شعر سرایی هندي ازین شیوه الهام گرفت و تحت تاثیر فرهنگ فارسی در آمد. همین علتی بود كه در فرهنگ هندي شعر گویی بعد از معترف شدن شعر فارسی رشد چشمگیري را فرا گرفت.زبان و ادب فارسی قبل از آمدن لشكریان محمود غزنوي به هند بوسیله ي بازرگانان فارسی زبان به ندوستان دسترسی پیدا كرده بود. بعد از آن وقتی كه اردوي محمود غزنوي به هند رسید فارسی زبان به منطقه هاي دوردست هندوستان رسید و قوي تر گردید.