آبخيزداري شهري، رويكردي نوين در مديريت رواناب براي دستيابي به توسعه پايدار شهري

امروزه با توسعه شهرنشيني و گسترش شهرها موضوع مديريت حوزههاي شهري بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته است. شهرسازي باعث بهم زدن تعادل اكولوژيك حوزهها، روند پايدار هيدرولوژيكي و افزايش نفوذ ناپذيري آنان شده است. به هر اندازه كه سطح شهرها افزايش مييابد به همان نسب ت شبكه هيدروگرافي حوزه، آبهاي سطحي حوزه و آبهاي زيرزميني حوضه در حال تغيير ميباشد. بنابراين اعمال مديريت در حوزه- هاي شهري نيازمند لحاظ تمهيدات ويژهاي است كه در قالب آبخيزداري شهري مطرح ميشود. تا كنون هر كدام از مقالات مربوط به آبخيزداري در شهر تنها به يك بعد از جنبههاي اين موضوع پرداختهاند، در صورتي كه در همه آبخيزها از جمله آبخيزهاي شهري، مديريت جامع در راستاي توسعه پايدار امري الزامي براي پويايي و تداوم امكان زيست و پايداري منابع زيستي است [ 2]. بر اين اساس در اين مقاله سعي شده تا تمام جنبههاي آبخيزداري شهري معرفي گردد. بديهي است كه اجراي هر كدام از جنبهها بايد بر اساس موقعيت حوزههاي شهري، نيازهاي آن و منابع مالي موجود اولويت بندي شود.