برآورد فرسايش و رسوب به كمك دو مدل MPSIAC و EPM براي حوزه هاي فاقد ايستگاه؛ مطالعه موردي حوزه آبخيز قويجق، استان گلستان

خاك به عنوان یك سیستم حیاتبخش و تاثیرگذار بر روی بقاء و تداوم فعالیت تمامی موجودات زنده و بویژه انسان حائز اهمیت فراوان میباشد. این اهمیت به اندازهای است كه هرگاه بین خاك و میزان بهرهبرداری عدم تعادلی بوجود آید و استفاده از اراضی بدون در نظرگرفتن استعداد بالقوه آن، انجام گیرد موجبات فرسایش تشدید شونده و نابودی تدریجی بستر حیاتی انسان و به مخاطره افتادن حیات نسلهای آتی را فراهم خواهد كرد. اگر چه جلوگیری كامل از فرسایش و رسوب ممكن نمیباشد ولی كاهش سرعت یا شدت آن امر ممكن و شدنی است. از آنجائیكه اطلاعات دقیق و صحیح از فرسایش در كشور بسیار كم است بین مقادیر اندازهگیری شده و برآوردها اختلاف زیادی مشاهده میشود. فقدان اندازهگیری دراز مدت فرسایش، مانع دستیابی به اعداد قابل اعتماد شده است. به همین منظور استفاده از روشهای تجربی دربرآورد میزان فرسایش و رسوب در حوزههای آبخیز فاقد آمار اجتناب ناپذیر میباشد. برای این منظور جهت تعیین میزان دقت و مقایسه این روش ها با هم در این تحقیق دو روش MPSIAC و EPM برای برآورد فرسایش و رسوب حوزه آبخیز قویجق انتخاب گردید. در این مطالعه رسوب سالانه برآورد شده در روش MPSIAC و EPM به ترتیب 98993 تن در سال / 91919/11 و 11 برآورد گردید اما مقدار دقیق رسوب سالانه واقعی حوزه به دلیل عدم وجود ایستگاه هیدرومتری در حوزه مورد مطالعه قابل محاسبه نمیباشد با توجه به اینكه روش MPSIAC بر اساس شرایط موجود حوزه، فرسایش را برآورد مینماید لذا جهت برآورد فرسایش و رسوب در حوزه روش MPSIAC ارائه گردید.