رفتار تصميم گيري بر همراهي دانش آموزان در سفرهاي تحصيلي شهر تهران

تعداد زیادي از والدین براي حفاظت از فرزندان و آرامش خود آنان را در مسیر مدرسه همراهی می- كنند. سیاستگزاران براي كاهش استفاده از شیوههاي موتوري و یا حداقل كاهش استفاده از اتومبیل شخصی در سفرهاي تحصیلی كه تنها به قصد رساندن و یا برگرداندن دانشآموزان صورت میگیرد موفق نخواهند بود، مگرآنكه دغدغههاي والدین را به خوبی شناسایی كنند. شناسایی رفتار همراهی دانشآموزان در سفرهاي تحصیلی به دلایلی از جمله كاهش استقلال دانشآموزان، بررسی تورهاي پیچیدهي سفر در میان اعضاي خانواده، و شناسایی بهتر دغدغههاي والدین در جهت بهبود سیستم حملونقل از اهمیت بهسزایی برخوردار است. مدل لوجیت آشیانهاي سه سطحی براي توصیف شیوه همراهی دانشآموزان در سفر تحصیلی بهكار گرفته شد. بهعلاوه، براي توصیف واقعیتر مدل، دلایل اصلی والدین بر تصمیمگیري رفتار همراهی مانند راحتی و ایمنی مورد بررسی واقع شد. برخی متغیرهاي حساس در سیاستگزاري از جمله زمان سفر، درآمد، و مالكیت خودرو مورد استفاده قرارگرفت تا رفتار همراهی دانشآموزان را روشنتر سازد. همچنین، كششپذیري مدلهاي لوجیت چندگانه و آشیانهاي مورد مقایسه قرار گرفت تا نشان دهد استفاده از نتایج مدلهاي نامناسب چگونه نیل به سیاستهاي نادرست را به همراه خواهد داشت. نتایج متغیر زمان سفر كه در تحلیلهاي سیاسی بسیار حائز اهمیت است این مطلب را بهخوبی نشان داده است. كلیدواژه: