گذار از حقوق بشر به حقوق انسان ها: نسبت اخلاق و حقوق بشر در انديشه ريچارد رورتي

تا سه دهه پیش، فلسفه اخلاق وامدار دو مكتب مهم بود. اولی رویكرد اخلاق «وظیفه گرا» كه در آن بر ماهیت كنش تأكید می شود این مكتب ابتدا از سوی ایمانوئل كانت مورد توجه قرار گرفت. طبق اصل مشهور كانتی، انجام یاخواست هر عمل باید به گونه ای باشد كه به یك قانون اخلاقی جهان شمول تبدیل شود در مقابل، مكتب اخلاقی دیگری با چالش كشیدن نظریه پیش گفته از سوی جرمی بنتهام و جان استوارت میل به عنوان «اخلاق فایده گرا» باب شد. در این جا ما ان كنش های اخلاقی را در اولویت قرار می دهیم كه بتواند بیشترین خوشبختی را برای بیشترین مردم به همراه آورد. در دو سه دهه اخیر، چالش دیگری در بحث فلسفه اخلاق و سیاست از جانب ریچارد رورتی، فیلسوف سیاسی نئوپراگماتیست، در برابر آن دو نگرش مطرح شده كه به ادعای وی مبتنی بر استلزامات جهان متكثر كنونی و تحولات خداده د ر آن می تواند در حوزه حقوق بشر پاسخ گوی بسیاری ابهامات در سطح جهانی باشد. از این رو، فرضیه اصلی مقاله حاضر این است كه رورتی این ادعا را با تركیب نظریه پراگماتیسم و اصل رخدادی بودن معرفت و اخلاق پسامدن مطرح كرده است.