شناسايي و اولويت بندي عوامل مؤثربر نرخ آب بهاي كشاورزي در شبكه آبياري دز

با عنايت به اينكه آب بعنوان عمده ترين عامل محدود كننده در توسعه كشاورزي مي باشد، و بيش از ٩٠ درصد از آب تجديد پذير كشور در بخش كشاورزي به مصرف مي رسد و راندمان آبياري در كل كشور از ٣٠ در صد فراتر نمي رود، عليرغم كم آبي در اقليم گرم و خشك ايران، روش هاي آبياري با راندمان بالا، كاربرد آب تنها در ٧ درصد از اراضي آبي بكار گرفته مي شود. قانون تثبيت آب بها زراعي كه در سال ١٣٦٩ در مجلس شوراي اسلامي تصويب شد، مقررات تازه اي براي قيمت گذاري آب كشاورزي به دنبال آورد. تحقيق حاضر با هدف شناسايي و اولويت بندي عوامل مؤثر در نرخ آب بها كشاورزي در شبكه آبياري دز انجام شده است. براي انجام اين تحقيق با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده تعداد ١٨٠٠٠ نفر كشاورز منطقه كه در قالب ٧٠٠٠ نماينده دريچه با شركت در طول دو فصل زراعي قرارداد تامين آب مي نمايند انتخاب شده و براي اين منظور پرسش نامه اي حاوي مهمترين مسائل و مشكلات در رابطه با موضوع و ساير موارد ذيربط تهيه و بين كشاورزان منطقه مورد مطالعه توزيع گرديد و در بعضي از موارد از نظرات كارشناسان و مديران منطقه استفاده شده است. استفاده شده است. با انجام اين تحقيق مشخص گرديد SPSS و EXCEL براي استخراج اطلاعات از نرم افزار كه در حال حاضر از بين عوامل اصلي مؤثر در تعيين نرخ آب بها براي كشاورزان به ترتيب عملكرد محصول، قيمت محصول (تثبيتي و تضميني )، عوامل سياسي و فرهنگي تاثير بيشتر و عامل استفاده از الگوي كشت اقتصادي در تعيين آب بها كمتر از ساير عوامل مؤثر مي باشد.