بررسي ديدگاه غم و شادي در نهج البلاغه با تمركز بر روش هاي شادي آفرين

امروزه روشهاي گوناگونی براي ایجاد شادي و نشاط و كاهش غم واندوه وجود دارد كه بسیاري از آنها یا تأثیر كمی بر شادي دارند، یا تأثیرآنها برشادي كوتاه مدت است و یا اینكه در كوتاه مدت یا دراز مدت بر روح و جسم انسان اثرات نامطلوبی باقی می گذارند. .این موضوع اهمیت به كار گیري روش هایی را كه ضمن تأمین شادي و نشاط و بر طرف نمودن غم واندوه و معایب روش ها و تكنیكهاي نوین را هم نداشته باشد و در غوض به رشد معنوي انسان نیز كمك كند بیش از پیش روشن می سازد. از طرف دیگر پیروان ادیان الهی معتقدند كه تنها این ادیان توانسته اند برنامه كاملی براي زندگی انسان ارائه دهند كه ضمن پاسخگویی به نیازهاي مختلف بشر با فطرت او نیز كاملا سازگار بوده و ضامن سعادت واقعی او در دنیا وآخرت باشد بویژه مسلمانان بنا بر گفته كتاب آسمانی خود، قرآن، چنین باوري را در مورد اسلام دارند. هدف این مقاله معرفی دیدگاه حضرت علی (ع)، كه قرآن ناطق نیز لقب گرفته است، در مورد روشهاي ایجاد شادي و نشاط و برطرف نمودن غم واندوه در قالب بررسی محتواي نهج البلاغه می باشد. روش مورد استفاده در این تحقیق تحلیل محتوایی است. براي انجام این تحقیق تمام خطبه ها، نامه ها و حكمتهاي نهج البلاغه با دقت مطالعه شد و عبارات مرتبط با شادي و غم و عوامل موثر بر آنها به همراه شماره خطبه، نامه و یا حكمت مربوطه استخراج گردید.