تأثير كارآفريني بر رشد اقتصادي ايران با استفاده از روش ARDL

در هزاره ی سوم میلادی از مهم ترین جریان های حاكم بر حیات بشری، فرایند تحول و تغییر مستمر و پر شتاب است. جهانی شدن، پیچیدگی و رقابت رو به رشد و پیشرفت شگرف علمی و تكنولوژیكی سازمان ها را با چالش های جدید رو به رو كرده است. این فرآیند پیچیده و پر شتاب نیازمند مدیریت می باشد كه یكی از راه های مقابله با این چالش ها توجه و گرایش به سمت كارآفرینی است. بر تردید كارآفرینی نقش بسیار كلیدی در رشد و توسعه اقتصادی همه ی جوامع دارد. دست یابی به آرمان های توسعه پایدار كشور كه جایگاه شایسته ای در اقتصاد جهانی فراهم می كند، تنها از طریق اجرای راهبرد توسعه كارآفرینی امكان پذیر است. به قول شومپیتر، كارآفرینی موتور توسعه اقتصادی است كه بدون آن هیچ كشوری نمی تواند به توسعه اقتصادی دست یابد. در مقاله حاضر به تاثیر كارآفرینی بر رشد اقتصادی در كشور ایران طی سال های (1391-1365) با استفاده از مدل ARDL پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد كه كارافرینی در كنار سایر متغیرهای به كار برده شده در مقاله، اثر معناداری بر رشد اقتصادی داشته است و می بایست به ایجاد زمینه ی كارآفرینی در كشور در كنار سایر عوامل تاثیرگذار بر رشد و توسعه اقتصادی توجه ویژه ای شود.