حركت از مديريت نوين دولتي به سمت حكمراني خوب

طی دهه های اخیر حكمرانی تبدیل به موضوعی بحث برانگیز در مدیریت دولتی شده است و این موضوع در ارتباط با اهمیت حكمرانی در تعیین بقای جامعه می باشد. حكمرانی ایده جدیدی است كه جایگزین مفهوم حكومت شده و طبق مفهوم فوق، تصمیم گیری های مربوط به شهر و كلان شهرها با اجماع كل صاحبان منافع دخیل در شهر صورت می گیرد. در اویل دهه 1980 كمبود بودجه انگیزه مهم انجام اصلاحات دولتی در بسیاری از نقاط جهان بوده كه این كمبود بودجه ناشی از فشارهای بین المللی مانند بانك جهانی و یا ناشی از تغییر نگرش در دولتهای مالی و محلی بوده است. از آن زمان تاكنون بسیاری از دولتهای ملی و محلی وضعیت بودجه ای مناسب تری پیدا كرده اند، سازمان تجارت جهان با ایجاد الگوهای توسعه اقتصادی و شناخت امتیازهای نسبی دولتها سهم بسزایی در این میان داشته است اما اكنون چالش بنیادی دیگری بوجود آمده است كه ریشه در نحوه ایجاد و شكل دهی حكمرانی خوب دارد. این مقاله بر آن است كه چهارچوب اساسی و امتیازات مهم حكمرانی خوب را شناسایی كند.