چكيده فارسي :
در برنامه ريزي هاي كلان منابع آب وجود اطلاعاتي كه بتواند وضعيت بارندگي و جريان را حد اقل در
وضعيت احتمالاتي ارائه نمايد حائز اهميت است. آمادگي براي وقوع هر پديده طبيعي از جمله سيلاب
و خشكساليها مستلزم پيش بيني و برنامه ريزي هاي متناسب با آن پديده است. در اين مقاله سعي
گرديده است به اين سوال كه آيا خشكساليهاي مشاهده شده در سال هاي اخير يك استثناست و يا
يك پديده قابل انتظار بوده كه احتمال وقوع آن طبق قاعده مشخصي قابل محاسبه است، پاسخ مناسب
ارائه شود. بدين منظور با استفاده از آمار و اطلاعات مربوط به ۲۴۶ ايستگاه باران سنجي با پراكندگي
۴۲ ) كه به لحاظ مقدار حجم - مناسب در سطح كشور و ۴۲ ايستگاه هيدرومتري در دوره آماري ( ۷۹
كل آب دهي و هم به لحاظ توزيع مي تواند معرف كل جامعه آماري باشد و نيز بررسي سري هاي ۲ تا
۷ ساله مقادير بارندگي و احجام جريان نشان داده است كه سال هاي اخير در زمره خشك ترين سالها
نبوده و به عبارتي ديگر سال هاي متوالي خشك تر از سال هاي اخير داشته ايم بدين ترتيب نمي توان
خشكساليهاي اخير را حتي يك استثنا در حافظه تاريخي نسلهاي موجود دانست
