سبك تربيتي دختران در فرهنگ ايراني و تاثير آن در زندگي زناشويي

هدف از پژوهش حاضر، بررسی سبك تربیتی دختران در فرهنگ ایرانی و تاثیر آن در زندگی زناشویی آنها می باشد.در این پژوهش از روش كیفی و مطالعه تحلیلی استفاده شده است. جامعه آماری زنان متاهل دارای فرزند منطقه 12 شهرتهران در مقطع سنی 20 تا 30 سال هستند. نمونه پژوهشحاضر به صورت هدفمند از میان خانم های متاهل فرهنگسرای ایروانی منطقه 12 شهر تهران انتخاب شده است. برای سهولتكار، پرسشها درمحورهای 21 گانه و سپس در 6 مقوله طبقهبندی شدند. پژوهش حاضر به مسائلی می پردازد كه بهنظر میرسد زندگی زناشویی را دچار تلاطمی ناخواسته میكند. در این راستا مسائل و مشكلات شناسایی شده با توجه به سبك تربیتی حاكم در فرهنگ ایرانی ریشهیابی و دلایل احتمالی روشن گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد كه مسائلی همچون ناتوانی در عشق ورزی و دریافت عشق به شكل آزادانه، ناتوانی در ابراز احساسات شخصی،احساس گناه به خاطر خشمگین شدن در برابر عزیزان، ناتوانی در كنترل كامل زندگی شخصی، ناتوانی در معنا بخشیدن به روابط صمیمانه جنسی ومسائلی دیگر در این زمینه، با مراحل رشد و تحول شخصیت و سبك تربیتی دختران در فرهنگ ایرانی در ارتباط است. به عبارت دیگر، پژوهش حاضر نشان می دهد كه ما شیوههای ایجاد صمیمیت را در رابطه با مادر یاد می گیریم و بعدها به طور ناخودآگاه این الگوها را با همه كسانی كه به ما نزدیك میشوند تكرار م یكنیم یا در نقش كودكی كه بودیم، ظاهر میشویم و دیگری را به جای مادر مینشانیم، یا مادر میشویم و دیگری را بچه خود می دانیم