نماي پايدار راهكار معماري پايدار نوين

امروزه پایداری، رویكردی مهم بین معماری و محیط زیست محسوب می شود. زیستگاه هایی كه توسط معماران ایجاد شده اند، نیازهای انسان را برآورده می سازند. معماران می توانند مجموعه های مسكونی طبیعی را به عنوان بخشی از جریان توسعه پایدار طراحی كنند. همچنین آنها می توانند طبیعت را به صورت مستقیم در زندگی مردم وارد كنند. این امر مستلزم وجود گیاهان در داخل و به همان اندازه در خارج و بهره گیری از چشم اندازهایی به منظور بالا بردن درك با دید جهان طبیعی می باشد. در اینجا هدف هم معنوی و هم ادراكی است تا اطمینان دهد كه فضاهای انسانی جدا از دنیای طبیعی نیستند. در سال های اخیر دلیل بوجود آمدن چالش هایی در مصرف انرژی و همچنین تغییرات آب و هوایی، معماران در سدد استفاده از روش هایی نوین برآمدند. یكی از آن روش ها كاربرد نمای سبز می باشد. برای سبز كردن نما، سازه های با فاصله از نما ساخته می شود كه با استفاده از گیاهان بالا رونده فصلی یا همیشه سبز آن را پوشش می دهند، برخی از تاثیرات مفید نمای سبز نیز مانند بام سبز است، در ده سال اخیر نمای سبز در معماری و توسعه ی شهری پایدار در جایگاه مهمی قرار گرفته است. نمای سبز ساختمان به دلیل سطح وسیع خود در مقایس شهری می تواند نقش بسزایی در بالا بردن كیفیت محیط زیست شهری ایفا كند. شهر اصفهان یكی از شهرهای بزرگ و صنعتی كشور محسوب می شود و ما شاهد آلودگی های زیست محیطی روز افزونی، در این كلان شهر می باشیم. در این مقاله به بررسی كلی نمای سبز و مقایسه ی آن با سیستم های دیگر سبز كردن ساختمان از جمله دیوار زنده و بام سبز پرداخته شده است و با ذكر نشان داد می شود. كه نمای سبز نسبت به انواع دیگر سیستم های سبز كردن ساختمان رجحان دارد. همچنین این مقاله با معرفی گونه های گیاهی سازگار با اقلیم اصفهان می تواند الگویی برای ایجاد نمای سبز در شهر اصفهان به دست دهد.