سينماي كيارستمي و تفكر انديشه

عباس كیارستمی فیلمساز ایرانی با فیلم های خود به شهرتی بین المللی رسیده است. فیلم های او را راهی برای نقب زدن به فرهنگ پیچیده وكهن ایران می دانند. در این مقاله ابتدا به معرفی ویژگی های فرمی و زیباشناسی مشترك بین هنر سنتی ایران و فیلم های كیارستمی پرداخته شده است و سپس بازتاب طبیعت و واقع گرایانه كه از مهم ترین عناصر آثار كیارستمی و هنر سنتی به شمار می رود، می پردازد. عناصر طبیعت به صورت نمادهای اسطوره ای جلوه یافته و حتی نام آثارشان با عناصر طبیعی گره خورده است. در این مقاله سعی شده تا با استفاده از نظریه نقد تخیلی گاستون باشلار، به ذهنیت هنرمند در برخورد با عناصر اولیه ی طبیعت اشاره شود و در رابطه با مفهوم واقعیت در سینمای كیارستمی از منظر فلسفه ی اسلامی ژیژك بررسی می شود.نتایج تحقیق حاكی از آن است كه دیدگاه عارفانه حاكم بر این سینما پایه در عرفان شرقی دارد. عرفانی كه طبیعت ستا و بدویگراست. بر پایه این بدویگرایی است كه به زندگی انسانهایی كه به پیرایههای تمدن آلوده نشدهاند، میپردازد. در این باور فطرت آدمی پاك است و هرچه تمدن دورتر باشد، این پاكی و شفافی بیشتر خود را نشان میدهد. دوستی،عشق، مرگ از موتیفهای اصلی فیلمهای كیارستمی هستند.