بام سبز در توسعه پايدار شهرها ي ايراني

بام و دیوارهاي سبزیكی از مهمترین عناصر طراحی پایدار در طراحی اكولوژي شهر ها میباشند.كمبود فضاي باز و سبز شهري در مقیاس هاي مختلف از یك محله تا ناحیه موضوعی است كه تبدیل به چالش مدیریت شهري شده است.تغییر كاربري فضاي سبز به سایر كاربریها امري آشنا براي شهروندان ایرانی شده است. قیمت بالاي زمین در این مناطق تنها دلیل ظاهرا موجه شهرداریهایی است كه از سرانه ي فضاي سبز می كاهند.در این مقاله به بررسی بام شهري ایران به عنوان نماي پنجم و نیز مجالی جهت جبران بخشی از سرانه ي حذف شده فضاهاي شهري پرداخته شده است.امروزه دیگر موضوع بام سبز یك موضوع سلیقه اي در جهان نیست ، متناسب نمودن كمیت وكیفیت معماري به نخستین دغدغه هاي متخصصان شهري تبدیل شده و رویكرد زیست محیطی با عنوان هایی مانند "معماري پایدار"و"معماري سبز "بررسی می شود.در این مقاله به بررسی و معرفی نمونه هاي بام سبز اجرا شده در ایران طی دهه ي اخیر پرداخته شده است.بررسی سیاست هاي مدیریت شهري در برخی استان هاي پیشرو در این زمینه بعد دوم مقاله را تشكیل می دهد.هدف این نوشتار آن است كه با مطالعه موردي نمونه هاي اجراء شده بام سبز در نقاط مختلف ایران ، در كنار ضوابط توسعه پایدار شهري به مجموعه سیاست ها و مولفه هاي اجرایی توسعه پایدار خاص بام هاي سبز ایرانی دست یافته و راههاي توسعه آن را بررسی نماید.