بررسي اصول تربيت به استناد نامه 31 نهج البلاغه

تعلیم و تربیت جدید، همانند دیگر علوم انسانی، بیشتر در قرون اخیر، به خصوص در قرن بیستم، دچار تحول و دگرگونی و رشد بوده است. اما در اسلام و منابع اسلامی به تربیت به معناي عام آن از همان ابتداي ظهور این دین مقدس الهی اهمیت فوق العاده اي داده شده است. انسان موضوع تربیت و یكی از اساسی ترین موضوعات مطالعاتی این علم محسوب می شود. چرا كه تربیت را فراهم آوردن زمینه براي پرورش دادن و به فعلیت رساندن تمام استعدادهایی می داندكه خداوند بالقوه در نهاد او به ودیعت نهاده است. بنابراین، باید با هدف آفرینش اوسازگاري داشته باشد. براساس دین اسلام هدف از آفرینش انسان، رسیدن به قرب الهی است كه این امر با تربیت اسلامی ممكن است؛ پس یك فرد مسلمان به اصول و قواعدي نیاز دارد كه در راستاي این هدف بوده و منشا اسلامی داشته باشد واز میان منابع اسلامی نهج البلاغه كتابی بی نظیردر این زمینه است. مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی درصدداست اصول تربیتی را از نا مه 31 نهج البلاغه استخراج كند. این اصول عبارتند از: خدامحوري، آخرتگرایی و دنیاگریزي، موقعیتشناسی، ضرورتگزینش دوست خردمند و فراگیري علوم ارزشمند وچگونگی رابطهي هر كدام از این اصول با تربیت فرد. بررسی نامه 31 نشان میدهدكه همه ي اصول تربیتی منطبق بر فطرت الهی انسان بوده ودر نهایت انسان را به سمت قرب الهی هدایت میكنند.