بررسي نقش كيفيت فضاهاي باز شهري در افزايش تعامل اجتماعي شهروندان

تعامل اجتماعی از پایه اي ترین نیازهاي انسان به عنوان موجودي اجتماعی برشمرده می شود كه به مانند سایر فعالیت هاي انسانی نیازمند فضاي كالبدي مناسب است. فضاهاي باز را می توان ظرف كالبدي این فعالیت هاي اجتماعی دانست كه شاید براي نخستین بار در سرپناه هاي ساده ي انسانی و یا آتشی كه بر گرد آن جمع می شده اند به صورت ناخودآگاه شكل یافته است. پس از آن با گسترش جوامع بشري و به تبع آن روابط اجتماعی، این فضاهاي باز پیرامون و یا در مسیر معابد، بازارها، كوچ هها، میدان ها و . . . به صورت هدفمند و یا اتفاقی شكل م ییافته است. پر بدیهی است كه در زندگی معاصر نیاز به تعاملات اجتماعی دو چندان گردیده است و ضروت طراحی و ساماندهی فضاهایی براي رخداد این تعاملات بیش از پیش احساس می گردد. این مقاله با بررسی وجوه مختلف ضرورت تعاملات اجتماعی در رشد زندگی فردي و اجتماعی انسان معاصر و با طرح این فرضیه كه طراحی فضاهاي باز شهري می تواند زمینه ي مناسبی جهت افزایش تعاملات اجتماعی را فراهم آورد، روش تحقیق كیفی و راهبر تحلیل محتوا را براي رسیدن به هدف اصلی مقاله حاضر كه تعیین نقش فضاهاي باز شهري در افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان است را پیش می برد. یافته هاي این مقاله نشان م یدهد كه به كارگیري الگوهاي طراحی جهت ایجاد شرایط امن، جذاب و راحت براي حضور افراد در فضاهاي باز شهري، تأثیر بسزایی در افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان دارد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد كه رابطه ي معناداري بین ارتقاء كیفیت فضاهاي باز شهري و افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان می باشد، در عین حال رابط هي به دست آمده رابطه غیر خطی است كه دلیل آن را می توان در وجود عوامل متعدد دخیل در تعامل اجتماعی و پیچیدگی روابط بین آن ها دانست.