ارتباط بين ويژگيهاي فيزيوگرافي و رخداد پديده گرد وغبار در استان خوزستان

استان خوزستان یكی از مراكز جمعیتی در جنوب غرب ایران است كه بخش قابل توجهی از تأسیسات مهم و راهبردی كشور نیز در این استان پهناور ایجاد و طی دهه های اخیر گسترش پیدا كرده اند. این استان بواسطه موقعیت جغرافیایی و قرار گیری در مجاورت كشورهای همسایه غربی ایران همواره با تهدیدی انسانی و طبیعی رو به رو بوده است. یكی از مهم ترین مخاطرات طبیعی رخداد پدیده گرد و غبار است. با توجه به پیامدهای متعدد این پدیده در مقیاس های مكانی كوچك و بزرگ شناخت مناطق مولد گرد و غبار استان خوزستان، شناسایی مناطق مستعدد فرسایش، بمنظور برنامه ریزی و مدیریت بهتر این پدیده و كاهش هزینه های آن از ضرورت قابل توجهی برخوردار است. دشت خوزستان كه از نظر ساختمانی و توپوگرافی، ادامه ى جلگه ى بین النهرین محسوب میشود، بستر مناسبی برای تبدیل شدن به كانون فرسایش بادی و گرد و غبار به شمار می آیند. این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین ویژگیهای فیزیوگرافی، زمینشناسی و خاكشناسی با پدیده ریزگرد در استان خوزستان انجام شد. بررسی ویژگی های پهنه های مستعد ایجاد گرد و غبار نشان داد كه از نظر حساسیت سازند در كلاس بسیار زیاد و زیاد و رده مقاومتی ضعیف قرار دارند. بررسی ویژگی های خاكشناسی این پهنهها نشان داد، عمده این پهنهها تپههای شنی، خاكهای باتلاقی شور و خاكهای شور و قلیا تشكیل میدهند. كه مستعد فرسایشپذیری هستند. با توجه به اینكه در این پهنهها شاهد كاهش میانگین شیب منطقه و رنج تغییرات شیب می باشیم احتمال فرسایشپذیری بالا میرود