مرگ انديشي عارفانه امام محمد غزالي و عبدالرحمن جامي

اندیشیدن به انسان و آفرینش و مرگ او از مسائل قابل توجهی هستند كه لازم است انسان دربارةآنها به تأمل بپردازد. در این میان سرانجام انسان ،بیشتر از آغاز پیدایش او مورد سؤال قرار می گیرد بر همین اساس ما مرگ اندیشی را از نگاه امام محمد غزالی وعبدالرحمن جامی در این مقاله به جهت نگاه عارفانه شان بررسی كرده ایم وموضوعات مربوط به مرگ را از نظر هر دو بزرگ آورده ایم كه تا با نوع نگاه عارفانه شان به مرگ و اندیشه به آن آشنا شویم .آنچه از نگاه غزالی یافته ایم این است كه بیشتر به مرگ نگاه آخرت اندیشی ودینی زیستن دارد و آن را با نگاه عارفانه اش در هم پیچیده و جلوه می دهد و جامی با مرگ اندیشی جریان مرگ را درهمین زندگی دنیایی مورد پسند دانسته است.و نگاهی عارفانه و عاشقانه به مرگ دارد كه لطافت خاصی به اشعار و كلام او می دهد.