آموزه هاي اسلامي جلوه گاه انتقاد اجتماعي در عرفان, بررسي موردي بر اساس مصيبت نامه عطار

عرفان اسلامی یكی از افتخارات بی شمار تمدن اسلامی به بشریت است. عرفان را همگان تجلی گاه وحدانیت حق و شوق آدمی به آن یگانه قبله گاه عشق می دانند اما عرفان اسلامی را روي دیگري نیز هست؛ وجهه ي دیگري كه همانا انتقاد به نهادها و سازمانهاي اجتماعی است و چندان كه بایسته ي آن بوده مورد توجه واقع نشده است. عطار بی شك یكی از پرآوازه ترین عارفان مسلمان است كه متون بسیار فاخري به زبان فارسی نگاشته است. منطق الطیر او كه منظومه اي در حوزه ادبیات رمزي است بسیار مورد توجه پژوهشگران واقع شده است. مصیبت نامه نیز یكی از آثار این عارف مسلمان است كه تحت الشعاع آوازه- ي منطق الطیر چنان كه باید مورد پژوهش و تدقیق قرار نگرفته است.در این نوشتار در صدد آن هستیم تا این اثر فاخر را از منظر انتقاداتی كه یك متن عارفانه به نهادهاي اجتماعی وارد كرده است مورد بررسی قرار دهیم. این متن به گواهی اساتید بزرگ یكی از اوراق زرین در انتقاد اجتماعی و سیاسی در دنیاي كلاسیك است. اینگونه میتوان با وجههي كمتر شناخته شده تري از عرفان اسلامی كه تحت تاثیر آموزه هاي والاي اسلامی است و نیز با یكی از متون مهجور مانده ي عرفان آشنا شد.