برنامه ريزي راهبردي توسعه پايدار گردشگري ناحيه اي ( نمونه موردي : شهرستان تحت جلگه )

در عصر حاضر، گردشگري و اقتصاد گردشگري يكي از اصلي ترين و مهمترين اركان اقتصادي -تجاري جهان محسوب مي گردد و بسياري از كشورها اين صنعت را بعنوان منبع اصلي درآمد، اشتغال زايي، رشد بخش خصوصي و توسعه ساختار زير بنايي مي دانند. شهرستان تحت جلگه در استان خراسان رضوي يكي از مناطق كمتر برخورداري است كه چندي است از سطح بخش به شهرستان ارتقاء پيدا كرده است و در اين پژوهش امكان استفاده از آثار گردشگري آن در جهت توسعه پايدار ناحيه اي مورد توجه قرار گرفته است ، زيراكه توسعه پايدار بعنوان مهمترين راهبرد توسعه يك ناحيه محسوب SOWT مي شود. لذا تلاش شده است از طريق برنامه ريزي راهبردي و با استفاده از مدل تحليلي و آينده نگر راهبردهايي كاربردي براي توسعه پايدار اين منطقه ارائه گردد. محيط خارجي، قوت ، ضعف ، تهديد و فرصت را مي توان مفاهيم پايه اين تكنيك محسوب كرد. مقاله حاضر به روش تحقيق توصيفي- تحليلي بر مبناي داد ه هاي ميداني و اسنادي انجام شده است. براي مشاركتي كردن برنامه ريزي آتي در ناحيه مورد مطالعه،از س ه گروه شامل مردم 140 نفر، مسولين 30 نفر و گردشگران 60 نفر استفاده گرديد. بنابراين سوالات اساسي تحقيق اين است كه پتانسيلها و محدوديتهاي توسعه گردشگري اين شهرستان كدامند؟ و چه راهبردها و راهكارهايي جهت توسعه گردشگري كه منجر به توسعه گردشگري پايداربشود وجود دارد؟ در مجموع يافته هاي پژوهش حاضرنشان دهنده آن است كه راهبردهاي قابل قبول در برنامه ريزي گردشگري شهرستان تحت جلگه( فيروزه)،در اولويت اول راهبردهاي محافظه كارانه مي باشد .