مشاركت در برنامه هاي توسعه روستايي بر اساس سازمان شناختي روستائيان: با تأكيد بر نظريه شناخت اجتماعي

توسعه روستايي فرايندي پيچيده و چند بعدي است كه برنامه ريزي در راستاي دستيابي به آن در گرو يك عامل علي منحصر به فرد و يا تكيه بر يك سطحي از تحليل توسعه نمي باشد. اين در حالي است كه در جوامع روستايي، بر اساس نوع هدف توسعه روستا يي، نهادي كردن ويژگي هاي فردي متناسب با توسعه در افراد روستايي، ايجاد سازمان ها و تدوين استراتژي هاي دولتي غيرمتمركز براي ايجاد مشاركت هرچه بيشتر عامه مردم روستايي در تصميم گيري ها و اجراي فعاليت هاي توسعه، تعهد بزرگي را در دستيابي به توسعه يكپارچه روستايي زمينه سازي مي كند. در اين ميان سازمان شناختي افراد روستايي در ارتباط با مشاركت در برنامه هاي توسعه روستايي و اين كه ادراك آن ها در مورد مشاركت در فعاليت هاي توسعه اي چيست، خود مسئله اي مي باشد كه بايد شناسايي گردد، چرا كه با بررسي سازمان شناختي افراد نسبت به مقوله اي خاص، مي توان برنامه ريزي بهتر و كارايي را در ارتباط با تضمين اجراي آن فعاليت ها تدوين كرد. در اين مقاله كه به روش كتابخانه اي به نگارش در آمده است، در صدد است كه ضمن مروري بر ادبيات در راستاي تمركز بر توسعه روستايي و مشاركت، مقوله مشاركت از ديدگاه نظريه شناخت اجتماعي مورد تحليل قرار گيرد. نتايج اين تحقيق مي تواند نكات قابل ملاحظه اي را براي برنامه ريزاني كه فعاليت هاي مشاركتي- توسعه اي روستايي را از ديدگاه شناخت انسان مورد بررسي قرار مي دهند، ارائ ه دهد.