مقايسه ساختار تامين مالي بنگاه هاي بزرگ اقتصادي در بازار بدهي و سرمايه ايران

ختار سرمایه بنگاه و چگونگی تركیب تامین مالی بین بازار بدهی و بازار سرمایه یكی از ضرورت های تصمیم گیری مدیران بنگاه های فعال تولیدی و صنعتی كشور می باشد كه در این ارتباط برخی از بنگاه ها بدون هیچ برنامه موثر و كارا با هدف برقراری تعادل نظام تامین مالی بنگاه و تنها بر اساس قضاوت و پیش بینی تیم مدیریتی بنگاه برای پیشبرد برنامه های عملیاتی و تولیدی بنگاه اقدام به تامین مالی از بازار بدهی یا بازار سرمایه )عمدتاً افزایش سرمایه( را می دهند. این دسته از بنگاه ها اگر چه در كوتاه مدت موفق عمل می كنند اما در چشم انداز بلند مدت تامین مالی فعالیت های عملیاتی با مشكل مواجه خواهند شد. زیرا تصمیمات ساختار سرمایه از ریسك هزینه تامین مالی و فراهم نمودن بازدهی متناسب با آن اثر می پذیرد. اساساً بر همین مبنا گفته می شود كه ساختار سرمایه و تركیب بهینه آن برای بنگاه ارزش آفرین است. با توجه به نظریه های موجود در ارتباط با ساختار بهینه سرمایه معمولاً مجموعه ای از مشخصه های شركتی )عوامل درونی( و مجموعه ای از مشخصه های محیطی )عوامل سطح بخش یا صنعت( مانند محیط تجاری، پویایی صنعت به لحاظ رشد و تكنولوژی و در نهایت مجموعه ای از مشخصه های كلان اقتصادی )عوامل بیرونی( بر تامین مالی مطلوب بنگاه موثر است كه در این مقاله بر عوامل موثر درونی بنگاه بر شیوه تامین مالی با استفاده از روش داده های تابلویی ، 011 شركت عضو بورس اوراق بهادار تهران برای دوره 0831 تا 0830 مورد بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج بدست آمده، در بازار بدهی عواملی همچون بازده دارایی و سرمایه در گردش در تامین مالی بنگاههای اقتصادی بزرگ در كشور موثر می باشند. این ارتباط نیز معكوس می باشد. نسبت آنی و دارایی جاری نیز دارای تاثیر مثبت بر تامین مالی بنگاههای اقتصادی بزرگ در كشور در بازار بدهی ها دارند. در بازار سرمایه عواملی همچون بازده دارایی و سرمایه در گردش در تامین مالی بنگاههای اقتصادی بزرگ در كشور موثر می باشند. این ارتباط نیز مثبت بوده و نسبت آنی و دارایی جاری نیز دارای تاثیر مثبت بر تامین مالی بنگاههای اقتصادی بزرگ در كشور در بازار سرمایه دارند. واژگان كلیدی: ، ، ، .