بررسي قابليت هاي كارآفريني دانشجويان آموزشكده هاي كشاورزي استان تهران و تأثير آ ن بر نيت كارآفريني

پژوهش حاضر، به منظور بررسي قابليت هاي كارآفريني دانشجويان آموزشكد ههاي كشاورزي استان تهران و تأثير آن بر نيت كارآفريني آن ها صورت گرفته است. جامعه آماري پژوهش، شامل دانشجويان سال آخر آموزشكد ههاي كشاورزي استان تهران بوده است كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيري تصادفي متناسب، 90 نفر، به عنوان نمونه انتخاب شدند. شايان ذكر است، تمركز پژوهش، بر مرحله تصميم براي ايجاد يك كسب و كار يا نيت كارآفريني بوده است. نتايج پژوهش در بخش توصيفي، بيانگر ميزان هر يك از قابليت هاي كارآفريني شامل ريسك پذيري، خودكارآمدي كارآفرينانه، نگرش به رقابت، نگرش به ارزش پول براي فرد، نگرش به خودگرداني، نگرش به سهم اجتماعي كارآفرين، انگيزه پيشرفت، استنباط از مطلوبيت كار، ارزشگذاري اجتماعي (هنجارهاي ذهني) و كنترل رفتار كارآفريني درك شده، مي باشد. همچنين در بخش آمار استنباطي، ماتريس همبستگي قابليت هاي كارآفريني و اثر متغيرهاي مذكور بر نيت كارآفريني دانشجويان، بررسي شده است. واژه هاي كليدي: