بررسي مقايسه اي خسرو و شيرين هاتفي خرجردي با خسرو و شيرين نظامي گنجوي

حكیم نظامی گنجوي، یكی از شاعران گرانمایۀ زبان فارسی است كه از دیرباز در ردیف پیشكسوتان ادب غنایی قرار دارد. مثنويهاي پرماجراي لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، هفت پیكر و... هر كدام به نوبه خود از جایگاه والایی در ادب فارسی برخوردارند و مقلّدان و طرفداران خاص خود را یافتهاند. اما از میان آثار نظامی، خسرو و شیرین به دلیل وصف محیطی باز و جامعه اي ایرانی كه شخصیت ها در آن براي خوانندگان ملموستر و قابل دركترند، در رأس محبوبیت واقع شده و بارها مورد تقلید قرار گرفته است. یكی از مقلدان نظامی، كه تاكنون كمتر در كتاب یا مقالهاي به وصف امتیازات اثر او پرداخته شده است هاتفی خرجردي است كه در قرن نهم به نظم فرهاد و شیرین همت گماشت و این مقاله به شرح مختصر اثر هاتفی و وجوه اشتراك و افتراق آن با خسرو و شیرین نظامی اختصاص دارد. همچنین در این مقاله كوشیده ایم، از نظر شخصیت پردازي به ویژه در مورد سه شخصیت اصلی (خسرو، شیرین و فرهاد) با دقت بیشتري به تفاوتهاي دو اثر توجه نماییم.