نقش استحصال و پخش سيلاب در بهبود وضعيت منابع آب دشت سهرين-قره چريان زنجان

پخش سيلاب يكي از روشهاي بهره برداري بهينه از سيلابها مي باشد كه مي تواند تأثيرات مثبتي بر روي منابع آبي آبخوانها و از اين راه در بهره برداري پايدار از آن داشته باشد. در اين مقاله سعي شده است كه تأثير پخش سيلاب بر تغييرات بده خروجي دو حلقه قنات (يكي در عرصه پخش وديگري بعنوان شاهد) ونيز تغييرات سطح آب زيرزميني محدوده پخش از سال ٧٦ تا ٨٢ در دشت سهرين- قره چريان زنجان بررسي گردد. اين بررسي نشان مي دهد كه بده خروجي قنات عملياتي كام ً لا تحت تأثير مقدار آبگيري وپخش سيلاب بوده وهمراه با آن، تغيير قابل ملاحظه أي كرده است. در حاليكه قنات شاهد با وجود دارا بودن حوضه بسيار بزرگتر از قنات عرصه، تغييرات قابل توجه نداشته وتنها تحت تأثير بارشهاي جوي بوده است. همچنين پخش ونفوذ سيلاب موجب افزايش اندك سطح ايستابي آب چاههاي پيزومتري در محدوده عرصه پخش و افزايش قابل توجه آن در سال ٨٢ گرديده است. احداث چاههاي جديد در منطقه و شروع پرورش ماهي قزل آلا از آب قناتها از تاثيرات ديگر اين تغييرات بوده است. اين نتايج نشان مي دهند در صورتي كه حجم آبگيري وسطح پخش به مقدار كافي افزايش يابد، مي توان در دراز مدت يك مديريت پايدار براي بهره برداري از آبهاي سطحي و زيرزميني اعمال نمود