ارائه مدلي مكاني براي تعيين پتانسيل گردشگري و بررسي تأثير آن در برنامه ريزي حمل و نقل (مطالعه موردي:شهر تهران)

چكیده حمل و نقل، نقش بسیار مهمی را در توسعه هر كشور ایفا میكند؛ لذا توجه به این مسئله ضروري مینماید. هدف از این تحقیق، ارائهي مدلی مكانی براي تعیین پتانسیل گردشگري و تأثیر آن در تصمیم گیريها، پیرامون اصلاحات مكانی برنامه ریزي حمل و نقل است. روش تحقیق به این صورت است كه ابتدا منطقهي مورد نظر، یعنی شهر تهران انتخاب گردید. پس از آن، معیارهاي مورد نیاز براي بررسی پتانسیل گردشگري در نظر گرفته شدند و با استفاده از روش تصمیم گیري چند معیاره وزن دهی شدند. لایههاي وزن دهی شده به كمك مدل همپوشانی شاخص تركیب شدند و ،AHP نقشه پتانسیل گردشگري شهر تهران به دست آمد كه به چهار كلاس عالی، خوب، متوسط و ضعیف تقسیم بندي شد. پس از آن بر اساس دادههاي مربوط به راههاي درون شهري، شبكه راهها تشكیل گردید؛ بهترین مسیر از هر یك از هتلها تا مناطق داراي پتانسیل گردشگري خوب تعیین شد، برخی از این مسیرها، تكراري بودند یعنی از چندین هتل براي رسیدن به منطقه داراي پتانسیل خوب، از آن مسیر استفاده میشد، بر اساس تعداد تكرار، درجه گذر خیابانها تعیین و به چهار دسته تقسیم شدند؛ این درجه بندي به اولویت بندي برنامه ریزي حمل و نقل كمك شایانی خواهد كرد. ،(AHP) ،() كلمات كلیدي: