نقش مقطع تحصيلي در ايجاد پايداري اجتماعي در محيط آموزشي با تاكيد بر مشاركت و تعاملات اجتماعي

محیط های آموزشی به خصوص دانشگاه ها و دانشكده ها ، فضاهایی هستند كه دانشجویان از نقاط مختلف و با فرهنگ ها و آداب و رسوم های گوناگون در آن حضور پیدا می كنند و شاید به دلیل این تفاوت ها، مشاركت اجتماعی لازم، بین دانشجویان با چالش مواجه شود از طرفی مشاركت اجتماعی به عنوان یكی از شكل های پایداری اجتماعی در فضای آموزشی می باشد در نتیجه امكان به وجود آمدن ناپایداری اجتماعی در فضای آموزشی وجود دارد. هدف از این تحقیق این است كه به بررسی تاثیر مقطع تحصیلی بر تعاملات و مشاركت اجتماعی و در نتیجه به تاثیر مقطع تحصیلی بر پایداری اجتماعی در محیط های آموزشی پرداخته شود. در راستای دستیابی به این هدف، از روش تحقیق پیمایشی استفاده شده است و از طریق مطالعات كتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است و سپس به توزیع پرسشنامه و آنالیز اطلاعات از طریق نرم افزار spss این نتیجه حاصل شد كه با افزایش سطح تحصیلات و ارتقاء سطح علمی احساس نیاز به مشاركت اجتماعی در دانشجویان مهندسی معماری بیشتر احساس می شود و همكلاسی ها به میزان زیادی باعث پیشرفت درسی یكدیگر شده اند.