بررسي تجربي ميراگر مايعي (TLD) جهت كاربرد در سازه ها

امروزه استفاده از روشهای مدرن جذب انرژی نیروهای زلزله و باد و ... علاوه برطرح سازه های مقاوم به خصوص دربخش مقاوم سازی سازه های احداث شده نیز مورد توجه محققین قرارگرفته است به طوری كه باافزودن بعضی سیستمها در قطعات مختلف سازه (یا احداث شده و یا در حال ساخت ) می توان میزانی ازانرژی ورودی به سازه را كاسته و درنتیجه پاسخ سازه و خرابی ها ی ایجاد شده را تا حد زیادی تقلیل داد برای این منظور میتوان ازتكنولوژیهای جدید درزمینه میراگرها استفاده نمود .میراگرها مایعی تنظیم شده با TLD یكی ازروشهای كنترل غیر فعال در سازه هاست كه ازاواسط دهه 1980 میلادی برای كنترل ارتعاشات سازه های مهندسی عمران به كاررفته است .سیستم TLD ازیك یا چند مخزن حاوی مایعی كه عمدتا آب می باشد تشكیل می شود كه این ظرفها درقسمت بالای سازه نصب شده و ازتلاطم آب دراین ظرفها برای كاهش نوسانات سازه استفاده میشود . دراین مقاله به نحوه ساخت میزلرزه ای حاوی سیستم TLD پرداخته و نتایج آزمایش تجربی تحت فركانسهای القایی مختلف رامورد بررسی قرار می دهیم كه نتایج این بررسی نشان می دهد كه وقتی نسبت فركانس (نسبت فركانس القایی به فركانس طبیعی مخزن )به عدد 1 نزدیك است .سیستم TLD می تواند بهترین كارایی را درمستهلك كردن انرژی و افزودن بر میرایی سازه داشته باشد و همچنین نتایج دراین سری از آزمایشات تجربی تطابق بسیار خوبی بارفتار مدل خطی تئوری هازنر دارد