بهينه سازي پرتفوي با استفاده از روش هاي تصميم گيري چند معياره ارزش در معرض خطر شرطي (CVAR)، و تحليل سلسه مراتبي (AHP)

این پژوهش به بهینه سازی پرتفوی با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره ارزش در معرض خطر شرطی (CVAR)، و تحلیل سلسه مراتبی (AHP) پرداخته است. برای انجام این پژوهش نمونه ای متشكل از 50 شركت از شركت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید.در این پژوهش با استفاده از اطلاعات دوره 6 ساله از شهریور سال 87 تا شهریور 92 پرتفوی های 2 تا 50 سهمی به روش مختلف تشكیل شد، كه با استفاده از معیارهای شارپ، ترینر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.نتایج این پژوهش نشان می دهد كه رابطه معناداری بین حداقل بازده مورد انتظار و ریسك پرتفوی وجود دارد، هرچه حداقل بازده مورد انتظار افزایش یابد معیار های ریسك پرتفوی نیز افزایش خواهد یافت. بر اساس معیار های شارپ، ترینر پرتفوی های بهینه مبتنی بر ارزش در معرض خطر شرطی دارای كارایی بیشتری از پرتفوی های بهینه ارزش در معرض خطر می باشند.