بررسي اثرات رفتار غير خطي سازه فوقاني بر روي عملكرد سيستمهاي جداساز لرزه اي

دراین مقاله به مقایسه بین پاسخ سازه جداسازی شده بادرنظر گرفتن رفتارخطی و غیرخطی سازه فوقانی پرداخته می شود تابحال مطالعات زیادی درمورد پاسخ سازه های جداسازی شده با فرض رفتارخطی انجام شده است هدف ازمطالعه حاضر این است كه تنها جداگرجذب كننده انرژی نباشد و بخشی ازانرژی را سازه فوقانی نیز جذب كند به همین خاطر بااستفاده ازمدل دودرجه ازادی به نحوی كه سازه فوقانی بصورت الاستیك - پلاستیك كامل بادوره تناوب 0/5ثانیه و نسبت میرایی 0/02 و سیستم جداگر بصورت الاستیك خطی بادوره تناوب و نسبت های میرائی متفاوت درنرم افزار OpenSees مدل شده اند نتایج حاصل نشان میدهد كه ضعیف تر شدن سازه فوقانی موجب كم شدن یكی ازمعضلات جداگرها یعنی جابجایی نسبتا زیادی درسطح پایه میشود بنابراین با استفاده ازظرفیت سازه فوقانی علاوه براقتصادی تر شدن طراحی سازه های جداسازی شده فضای لازم برای جابجایی جداگركاهش می یابد