بررسي روش هاي تحليل و طراحي لرز هاي سازه هاي زيرزميني با استفاده از رو ش طراحي بر اساس تغييرمكان

امروزه به دلیل نیاز روز افزون به استفاده از فضاهای زیرزمینی شهری و با توجه به لرزه خیزی كشور ایران، ضرورت بررسی رفتار این سازه ها در برابر زلزله بیش از پیش احساس می شود. طراحی تسهیلات زیرزمینی برای مقاومت در برابر زلزله نسبت به طراحی لرزه ای سازه های سطحی دارای جنبه های بسیار متفاوتی می باشد. نیروی زلزله وارد بر سازه های سطحی متعارف، اصولاً ناشی از اثرات اینرسی بر سازه م یباشد ولی در ساز ههای زیرزمینی، زلزله بیشتر از طریق تغییر شكل های اعمالی از طرف زمین بر سازه تاثیر گذار است. بنابراین طراحی لرزه ای سازه های زیرزمینی روی تغییر شكل زمین و اندركنش آن با سازه، با تأكید روی تغیی رمكان (كرنش) تمركز دارد. موارد اخیر باعث توسعه روش های طراحی تحت عنوان روش های تغیی رشكل لرزه ای گردیده است. فلسفه ی طراحی لرزه ای سازه های زیرزمینی نیز همانند بسیاری از تسهیلات بحرانی به معیار طراحی دو گانه (دو سطح طراحی) نیاز دارد. هدف از زلزله سطح طراحی بالاتر رسیدن به ایمنی زندگی و هدف از سطح زلزله طراحی پایین تر بیان میزان آسیب های اقتصادی است. در این مقاله رو شهای تحلیل و طراحی لرز های سازه های زیرزمینی با استفاده از روش طراحی بر اساس تغییرمكان در سطوح لرزه ای دو گانه با یك رویه تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفته است. ابتدا مسائلی نظیر بررسی مدهای تغییرشكل و مد غالب لرزه ای، نحوه ی شبیه سازی و طراحی سازه تحت هركدام از مدها، تحلیل میدان آزاد و نحوه لحاظ نمودن اندركنش محیط- سازه در تحلیل های شبه استاتیكی معادل مورد مطالعه قرار گرفته است. سپس تركیبات بارگذاری موثر در هر یك از سطوح دو گانه لرزه ای و مكانیزم انتقال بار زلزله از محیط میزبان به سازه زیرزمینی, ناسازگاری های فضایی، تاثیرات جهت انتشار امواج و نیز نحوه استخراج پارامترهای موثر حركت زمین با استفاده از آیین نامه های موجود مورد بحث قرار گرفته و نتایج آن ارائه شده است. همچنین تفاوت میان روش های تحلیلی رایج با توجه به نتایج جدیدترین تحقیقات بررسی شده و مزایای هر روش بیان گردیده است