سرمايه داري و آزادي : پارادوكس ميان ارزشهاي بنيادين غرب و آزادي واقعي در نظام سرمايه

بدون شك آزادي فردي مهمترین و اساسی ترین اصلی است كه نظامهاي جدید غرب مبتنی بر آن بنا نهاده شده است و متفكرانی نظیر لاك ادعا كردند حقوقی كه در گذشته از سمت حاكمان به مردم عطاء میشد، باید به صورت بر عكس از سمت مردم به حاكمان عطاء شود. بدینگونه، حق آزادي مردم و حق ثانویه مالكیت كه به مانند برادر دوقلوي حق آزادي تلقی میشد، مبناي شكل گیري جوامع جدید گردید. سرمایه داري به عنوان بستر تحقق این حقوق در بعد اقتصادي، موضوع اصلی این نوشتار است و با ارجاع به آراء و نظرات بزرگان این حوزه و گذر از یك نگاه انتزاعی و كاریكاتوري به سرمایهداري به سمت یك نگاه دقیق، عمیق و پیچیده، نشان داده میشود كه چگونه سرمایه داري حداقل از سه بعد نه تنها آزادي مطرح در نگاه این متفكران را برآورده نكرده است، بلكه به صورت بالعكس مردم را اسیر دست بنگاه هاي بزرگ گردانیده و حتی زندگی و علایق فردي آنها نیز به دست اینان شكل میگیرد. بدین ترتیب یك پارادوكس اساسی میان فكر و عمل غرب در نظام سرمایه داري متجلی است كه بنیان هاي آن را بیش از پیش متزلزل می گرداند. طبعاً استدلالات فوق به معناي تایید نگاه پدران فكري تمدن غرب نیست، بلكه بحث در باب درستی یا عدم درستی آن نظریات در جاي خود مقرر است.