بررسي رابطه تعاملي سرمايه اجتماعي، شناخت و فرصت هاي كارآفرينانه

كارآفريني فرآيند كشف، ارزيابي و استفاده از فرصتها بمنظور توليد كالاها و خدمات قابل ارائه در آينده است. در حقيقت، كارآفريني به معني مطالعه فرصتهاست. ديدگاه شناخت و فرصتها در كارآفريني مدتي است كه مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.در اين ديدگاه تلاش بر اين است تا حوزه مطالعاتي جديدي در كارآفريني تعريف شود و بجاي توجه به افرادي كه سعي مي كنند تا كارآفرين شوند به شناخت فرصتها و نقش آنها در انجام فعاليتهاي كارآفرينانه توجه شود. مطالعات نشان داده اند كه بجاي تمركز بر افرادو ويژگيهاي آنها، بايد بر تفاوتهاي بين افراد در جمع آوري و داشتن اطلاعات مرتبط با فرصتهاي كارآفريني توجه كرد زيرا فرصتها زمينهاصلي و لازمه بروز كارآفريني هستند. هدف از نگارش مقاله معرفي ديدگاه شناختي در شناسايي فرصتها و تاثير آن در كارآفريني مي باشد، بر اين اساس محققين ضمنمرور مستند و مختصر بر ادبيات موضوعي مربوط به فرصتها در كارآفريني و موضوعات مرتبط، الگويي منسجم و يكپارچه بمنظور شناسايي، خلق و استفاده از سرمايه اجتماعي و شناخت فرصتها در كارآفريني پرداخته شد. در اين مقاله اعتقاد بر اينست كه رفتاركارآفرينانه نتيجه اثر متقابل محيط ها(همانند شبكه هاي اجتماعي) و تعصبات شناختي مشخص در كارآفرينان مي باشد، چرا كهشناخت فردي و سرمايه اجتماعي در درك رفتار كارآفرينانه مهم مي باشد. همچنين سعي بر آن خواهد بود تا تا به گسترش اين رابطه از طريق كشف چگونگي اثرگذاري عوامل خارجي(همانند سرمايه اجتماعي)، عوامل داخلي(همانند شناخت) و چرايي استفاده بعضي افراد از فرصت ها پرداخته شود.