بررسي دوام سازه هاي بتني دريايي با سيمان‌ها و پوزولان‌هاي مختلف در شرايط محيطي خليج فارس

كاربرد سيمان‌هاي مختلف مي‌تواند تاثير عمده‌اي در افزايش يا كاهش دوام بتن در مناطق مهاجم داشته باشد. در اين تحقيق، دوام نمونه‌هاي بتني مسلح ساخته شده با سيمان‌هاي نوع2، نوع 5 ، سرباره اي و پوزولاني و در بعضي از مخلوط‌ها بهمراه مقاديري ماده جايگزين سيمان دوده سيليسي بررسي مي‌شود. كليه مخلوط‌هاي در نظر‌گرفته شده با دو نسبت آب به سيمان متفاوت ساخته شده‌اند. براي هر نمونه از هر مخلوط، سه نوع پوشش بتني روي آرماتور در نظر‌گرفته شده است. همچنين نمونه‌هاي ساخته شده با هر يك از مخلوط‌ها، در سه شرايط متفاوت محيطي واقعي: در ساحل ، ناحيه جزر و مد دريا و كاملاً مغروق در آب دريا در سواحل بندر‌عباس نگهداري مي‌گردند.‌ نمونه‌هايي از هر يك از مخلوط‌ها بصورت شاهد و در شرايط استاندارد آزمايشگاهي نگهداري مي شوند. آزمايشهايي نظير تعيين پتانسيل و شدت خوردگي آرماتورها، عمق كربناسيون، ميزان يون كلريد در اعماق مختلف بر روي نمونه‌هاي قرار گرفته شده در شرايط محيطي واقعي و همچنين آزمايشهايي نظير مقاومت فشاري و ميزان نفوذ پذيري تحت فشار در سنين مختلف بر روي نمونه‌هاي شاهد انجام مي شود. در اين مقاله، نتايج آزمايشهاي انجام گرفته بر روي كليه نمونه ها تا سن 4 سال با يكديگر مقايسه شده و عملكرد نمونه هاي ساخته شده با مخلوط‌هاي متفاوت از لحاظ دوام مورد بررسي قرار ‌گرفته است.